Geur kan als een speciaal geval van luchtverontreiniging beschouwd worden. Een bron emitteert één of meerdere gasvormige verbindingen, deze verbindingen verspreiden zich in de omgevingslucht en komen uiteindelijk in de leefomgeving terecht. Pas wanneer de immissieconcentratie hoger is dan de detectielimiet van de menselijke neus zal er sprake zijn van geurwaarneming.
Van geurherkenning is pas sprake van zodra kan aangegeven worden om wat voor soort geur het gaat: zurig, rot, muf,… Of een geurwaarneming al dan niet als hinderlijk wordt ervaren, is afhankelijk van verschillende factoren, zoals o.a. geurconcentratie, geurkarakteristieken (intensiteit, frequentie, duur, aangenaamheid, locatie (bewoning),…
Geur is niet altijd relevant in een milieueffectrapportage. Voor een aantal plannen/projecten zal op basis van de specifieke situering van het plan/project ten opzichte van woonzones, buurbedrijven,… gemotiveerd kunnen worden dat geur niet relevant is.
In volgende gevallen is geur wel te bespreken en te beoordelen:
Bij gebruik van geurgevoelige producten of processen: dit is bvb. het geval bij intensieve veeteeltbedrijven, slachthuizen en afvalverwerkingsinstallaties. Voor andere plannen/projecten moet afhankelijk van de specifieke situatie beoordeeld worden of er al dan niet geurgevoelige producten of processen aanwezig zijn.
Bij aanwezigheid van hinder bij omwonenden: voor bestaande plannen/projecten kan ingeschat worden in welke mate de omwonenden al dan niet geurgehinderd zijn. Deze inschatting kan bvb. gebeuren aan de hand van een beperkte enquête bij omwonenden of op basis van reeds uitgevoerde hinderenquêtes in het studiegebied. Hierbij kan specifiek getoetst worden hoeveel % geurgehinderden er zijn en in hoeverre de percentages afwijken van de Vlaamse beleidsdoelstellingen (cf. visiedocument ‘de weg naar een duurzaam geurbeleid’).
Bij aanwezigheid van potentiële hinder bij omwonenden: voor geplande plannen/projecten kan op basis van ontwerpgegevens of op basis van vergelijkbare installaties ingeschat worden of er potentiële geurhinder bij omwonenden kan optreden.
Bij aanwezigheid van klachten: bij aanwezigheid van klachten over geurhinder moet geur behandeld worden. De afwezigheid van klachten wil niet zeggen dat geur niet behandeld moet worden, dit moet ingeschat worden op basis van (potentiële) hinder.